Co by było, gdybyśmy zaczęli projektować miasta nie tylko z myślą o dziś, ale o naprawdę długim, dobry i zdrowym życiu? Czy architektura może wspierać relacje międzypokoleniowe, zapobiegać samotności i realnie wpływać na jakość starzenia się? I czy potrzebujemy nowego paradygmatu projektowania przestrzeni?

Moja gościni, od lat przekonuje, że tak. 

Agnieszka Labus, bo to o niej mowa, jest architektką, naukowczynią, założycielką Fundacji LAB 60+ oraz prekursorka architektury długowieczności w Polsce. Prowadzi badania, wdraża innowacyjne rozwiązania i współpracuje z miastami, projektantami i środowiskiem naukowym w Polsce i za granicą.

Rozmawiamy o tym, czym jest architektura długowieczności, co kryje się pod hasłem KOD LAB 60+, i jak tworzyć przestrzenie, które łączą pokolenia zamiast je dzielić. Agnieszka opowiada o swoich doświadczeniach z Berkeley, Westminster czy Edynburga, a także o pionierskich projektach w Polsce – jak Dom Wielopokoleniowy w Łodzi czy koncepcja Ery Nowej Starości.

To rozmowa o architekturze, która nie jest tylko kwestią estetyki, ale warunkiem długowieczności.